[Notki] Moje whiskowe odczucia.

[K@mil]

Laphroaig 10YO 40%

OKO: miedziana.
NOS: tutaj nie trzeba lądować głęboko z nosem w kieliszku w poszukiwaniu aromatycznych doznań. Woń tej whisky od pierwszej sekundy po otworzeniu i nalaniu do kieliszka wypełnia cały pokój. Jest mimo ogólnie negatywnie kojarzonych zapachów przyjemnie, ognisto-mrocznie: dym torfowy, dym z ogniska, wypalona słoma, medyczno-jodynowe nuty. Po pierwszym piekielnym uderzeniu i odczekaniu chwili w kieliszku da się wyczuć gładsze i może nie słodkie, ale bardziej złagodzone tony w postaci lekko przypalonego waniliowego biszkopta, który namoczony został wcześniej w orzeźwiających i lekko kwaskowatych cytrusowych olejkach. Nie dolewam wody, to zbędne. Whisky odstała kolejne 5 minut i mamy dodatkowo herbatniki i te wręcz mistyczne cukierki Werther's Originals. Poezja.
JĘZYK: whisky oblepiająca podniebienie, oleista. Pierwsza jest ziemisto-dymna ściana torfu, wypalonych polan w kominku i popiołu. Po chwili podobnie jak w zapachu wkrada się łagodząca pierwsze wrażenie kremowość, która miesza się i kotłuje z nutami kojarzonymi z apteczką pierwszej pomocy, czy też szpitalem. Chwilę szukałem nazwy dla przyprawy, która całość okrasza i mam - to zielony pieprz. Pięknie spaja i zamyka w okrągłej formie całość.
FINISZ: jak najbardziej przypalony, długi, dymny, ale nie gryzący, popiół, bardzo przyjemny.

Cóż mogę powiedzieć, whisky piękna w swej pozornej prostocie. Chociaż nigdy nie powiem wprost, że jest prosta. Pod początkowo zadymioną osłonką dają się wyczuć waniliowo-kremowe akcenty, które pięknie współgrają w całości. Ci którzy próbowali i nie posmakowała, niech spróbują jeszcze raz lub dwa i doszukają się tych cudownych niuansów. Ci którzy nie próbowali niech natychmiast to nadrobią.
Po prostu klasyk i obowiązkowe wyposażenie każdej whiskowej apteczki.

OCENA: 88/100

http://www.lubiewhisky.pl/2015/01/whisk ... yo-40.html